3
Sa Gưl Kơ Abih Bang Bruă Mơnuă
1Hơmâo sa gưl kơ abih bang tơlơi mơnơ̆ng, laih anŭn sa bơyan kơ abih bang bruă mơnuă gah yŭ adai anai:
2hơmâo gưl kiăng kơ tơkeng rai laih anŭn hơmâo gưl kiăng kơ djai hĭ,
hơmâo gưl kiăng kơ pla laih anŭn hơmâo gưl kiăng kơ buč hĭ,
3hơmâo gưl kiăng kơ pơdjai laih anŭn hơmâo gưl kiăng kơ pơsuaih,
hơmâo gưl kiăng kơ pơglưh trŭn laih anŭn hơmâo gưl kiăng kơ pơdơ̆ng đĭ,
4hơmâo gưl kiăng kơ hia laih anŭn hơmâo gưl kiăng kơ klao,
hơmâo gưl kiăng kơ rơngot hơning laih anŭn hơmâo gưl kiăng kơ yŭn suang,
5hơmâo gưl pơbra hyu khul boh pơtâo laih anŭn hơmâo gưl pơƀut glaĭ gơñu,
hơmâo gưl kiăng kơ kuar čum laih anŭn hơmâo gưl kiăng kơ ƀu kuar čum ôh,
6hơmâo gưl kiăng kơ hơduah sem laih anŭn hơmâo gưl kiăng kơ hơngah lui hĭ,
hơmâo gưl kiăng kơ djă̱ pioh laih anŭn hơmâo gưl kiăng kơ glŏm hĭ,
7hơmâo gưl kiăng kơ hek pơrai hĭ laih anŭn hơmâo gưl kiăng kơ sĭt pơsir glaĭ,
hơmâo gưl kiăng kơ dŏ rơiăt laih anŭn hơmâo gưl kiăng kơ pơhiăp,
8hơmâo gưl kiăng kơ khăp laih anŭn hơmâo gưl kiăng kơ pơrơmut,
hơmâo gưl kơ tơlơi pơblah laih anŭn hơmâo gưl kơ tơlơi rơnŭk rơno̱m.
9Hơget tơlơi pô mă bruă hơmâo tơlơi tŭ yua mơ̆ng bruă mơnuă ñu lĕ?
10Kâo hơmâo ƀuh laih bruă grơ̆ng glăm kơtraŏ Ơi Adai hơmâo pioh laih ƀơi mơnuih mơnam.
11Ñu hơmâo hrih pơjing abih bang tơlơi hiam klă amăng gưl tơlơi mơnơ̆ng anŭn. Ñu hơmâo pioh laih tơlơi hlŏng lar amăng jua pơmĭn mơnuih mơnam; samơ̆ ƀing gơñu ƀu thâo hơduah hluh ôh hơget tơlơi Ơi Adai hơmâo ngă laih čơdơ̆ng mơ̆ng phŭn hlŏng truh pơ hơnăl tuč.
12Kâo thâo ƀu hơmâo tơlơi hơget ôh jing hiam hloh kơ mơnuih mơnam hơ̆k mơak laih anŭn mă bruă hiam klă tơdang ƀing gơñu hlak dŏ hơdip.
13Tơlơi rĭm čô dưi ƀơ̆ng huă, mơñum laih anŭn hơduah sem tơlơi mơak hrăp mơ̆ng abih bang bruă ñu ngă, jing gơnam Ơi Adai brơi pơyơr yơh.
14Kâo thâo sĭt rĭm tơlơi Ơi Adai ngă, či dŏ kơjăp hlŏng lar yơh. Ƀu hơmâo ôh hơget tơlơi dưi pơmŭt thim dơ̆ng amăng anŭn ƀôdah mă pơđuaĭ hĭ mơ̆ng anŭn. Ơi Adai ngă tui anŭn kiăng kơ mơnuih mơnam huĭ pơpŭ kơ Ñu yơh.
15Tơlơi hơget hơmâo ră anai, ñu hơmâo laih čơdơ̆ng mơ̆ng hlâo,
tơlơi hơget či hơmâo pơanăp, ñu hơmâo laih čơdơ̆ng mơ̆ng hlâo adih;
laih anŭn Ơi Adai yơh či brơi truh glaĭ dơ̆ng hơdôm tơlơi hơmâo rơgao hĭ laih.
16Laih anŭn kâo ƀuh tơlơi pơkŏn dơ̆ng gah yŭ yang hrơi tui anai:
Amăng anih phat kơđi, hơmâo tơlơi sat ƀai pơ anŭn,
amăng anih djơ̆ tơpă, hơmâo tơlơi sat ƀai pơ anŭn.
17Kâo pơmĭn amăng pran jua kâo tui anai,
“Ơi Adai či phat kơđi kơ abih dua mơnuih tơpă hơnơ̆ng hrŏm hăng mơnuih sat ƀai yơh,
yuakơ či hơmâo gưl kơ rĭm bruă mơnuă,
jing sa gưl kơ rĭm bruă ngă yơh.”
18Kâo ăt pơmĭn mơ̆n tui anai, “Bơ kơ ƀing mơnuih mơnam, Ơi Adai lông lăng ƀing gơñu kiăng kơ ƀing gơñu dưi ƀuh yơh, ƀing gơñu ăt jing kar hăng khul hlô mơnơ̆ng mơ̆n.
19Bưng thut mơnuih mơnam hrup hăng bưng hlô mơnơ̆ng; ăt bưng thut anŭn mơ̆n abih dua gơñu či bưp: Anŭn jing tơdang pô anai djai, pô adih ăt djai mơ̆n. Abih bang le̱ng kơ thâo suă jua soh sel. Mơnuih ƀu hơmâo tơlơi tŭ yua hloh kơ hlô mơnơ̆ng ôh. Abih bang tơlơi jing hĭ đôč đač yơh.
20Abih bang nao pơ sa boh anih. Anŭn jing abih bang tơbiă rai mơ̆ng ƀruih lŏn, laih anŭn abih bang ƀing gơñu ăt wơ̆t glaĭ pơ ƀruih lŏn mơ̆n.
21Hlơi pô thâo krăn tơdah bơngăt mơnuih đuaĭ đĭ laih anŭn tơdah bơngăt hlô mơnơ̆ng trŭn nao pơ lŏn tơnah lĕ?”
22Tui anŭn, kâo ƀu ƀuh ôh tơlơi hơget hiam hloh kơ mơnuih mơnam kiăng kơ hơ̆k mơak amăng bruă mơnuă ñu, yuakơ anŭn jing tơlơi Ơi Adai pơkă laih kơ ñu. Yuakơ ƀu hơmâo hlơi pô ôh dưi pơrơđah kơ ñu hơdôm tơlơi či truh tơdơi kơ ñu djai laih.
3
万事都有定时
1凡事都有定期，
天下每一事务都有定时。
2生有时，死有时；
栽种有时，拔出⚓有时；
3杀戮有时，医治有时；
拆毁有时，建造有时；
4哭有时，笑有时；
哀恸有时，跳舞有时；
5丢石头有时，捡石头有时；
怀抱有时，不抱有时；
6寻找有时，失落有时；
保存有时，抛弃有时；
7撕裂有时，缝补有时；
沉默有时，说话有时；
8喜爱有时，恨恶有时；
战争有时，和平有时。
9这样，做事的人在他所劳碌的事上得到什么益处呢？
10我观看上帝给世人的担子，使他们在其中劳苦：
11上帝造万物，各按其时成为美好，又将永恒安放在世人心里；然而上帝从始至终的作为，人不能测透。
12我知道，人除了终身喜乐纳福，没有一件幸福的事。
13并且人人吃喝，在他的一切劳碌中享福，这也是上帝的赏赐。
14我知道上帝所做的都必存到永远；无所增添，无所减少。上帝这样做，是要人在他面前存敬畏的心。
15现今的事以前就有了，将来的事也早已有了，并且上帝使已过的事重新再来⚓。
世上的不公平
16我又见日光之下，应有公平之处有奸恶，应有公义之处也有奸恶。
17我心里说：“上帝必审判义人和恶人，因为在那里，各样事务，一切工作，都有定时。”
18我心里说：“为世人的缘故，上帝考验他们，让他们看见自己不过像走兽一样。”
19因为世人遭遇的，走兽也遭遇，所遭遇的都一样：这个怎样死，那个也怎样死，他们都有一样的气息。人不能强于走兽，全是虚空；
20都归一处，都是出于尘土，也都归于尘土。
21谁知道人的气息是往上升，走兽的气息是下入地呢？⚓
22总而言之，人能够在他经营的事上喜乐，是最好不过了，因为这是他应得的报偿。他身后的事谁能领他回来看呢？