7

Klei Y-Yôp Bi Tăng Mgăl Hŏng Aê Diê

¹“Amâo djŏ hĕ mnuih mâo bruă dleh ti lăn ala,
leh anăn amâo djŏ hĕ hruê ñu dôk hdĭp jing suăi msĕ si hruê arăng mă bruă mưn?
²Msĕ si sa čô hlŭn čiăng snăk kơ êyui,
leh anăn msĕ si sa čô mă bruă mưn čang hmăng kơ prăk mlan,
³snăn mơh arăng brei kơ kâo klei knap êjai mlam,
leh anăn brei lu mlan amâo mâo klei tŭ dưn ôh.
⁴Tơdah kâo đih, kâo lač: ‘Hbĭl kâo srăng kgŭ?’
Ƀiădah mlam jing sui,
leh anăn kâo kpư̆ nanao amâo thâo pĭt ôh hlŏng truh kơ ang dar.
⁵Kđeh kâo guôm kluôm hŏng hluăt leh anăn ƀruih;
klĭt kâo jing khăng leh anăn kđang kbiă ênah.
⁶Hruê kâo dôk hdĭp găn pral hĭn kơ hdră kpañ,
leh anăn kâo tuč ruê̆ amâo mâo klei čang hmăng ôh.

⁷Hdơr bĕ kơ klei hdĭp kâo jing knŏng asăp êwa;
ală kâo amâo srăng lŏ ƀuh klei jăk mơak ôh.
⁸Ală dlăng kơ kâo amâo srăng lŏ ƀuh kâo ôh;
êjai ală ih duah dlăng kơ kâo, kâo đuĕ nao leh,
⁹Msĕ si biut knam ƀrư̆ ƀrư̆ luč đuĕ,
snăn mơh pô trŭn nao kơ Ƀuôn Phung Djiê amâo lŏ kbiă đĭ ôh,
¹⁰ñu amâo lŏ wĭt kơ sang ñu ôh,
leh anăn arăng amâo lŏ ƀuh ñu ôh ti anôk ñu dôk êlâo.

¹¹Kyua anăn kâo amâo srăng lŏ ư̆ klei kâo čiăng blŭ ôh;
kyua ai mĭn kâo ngêñ bêñ kâo srăng blŭ;
kâo srăng krao êjai mngăt kâo ktrŏ hŏng klei ênguôt.
¹²Djŏ mơ̆ kâo jing êa ksĭ, amâodah ala prŏng hlăm êa ksĭ,
tơl ih bư̆ war krư̆ kâo?
¹³Tơdah kâo lač, ‘Kâo srăng mâo klei bi juh ti jhưng pĭt kâo,
êjai kâo đih kâo srăng mâo klei êđăp ênang!’
¹⁴Hlăk anăn ih bi huĭ kâo hŏng klei êpei,
leh anăn bi krưp kâo hŏng klei bi ƀuh,
¹⁵kyua anăn kâo khăp hĭn arăng ktlăn kkuê kâo
tơl djiê, hŏng dôk hdĭp hlăm klang kleh anei.
¹⁶Kâo bi êmut snăk kơ klei hdĭp kâo;
kâo amâo čiăng dôk hdĭp nanao ôh.
Đăm ngă kơ kâo ôh, kyuadah hruê kâo dôk hdĭp jing bhiâo msĕ si êwa.
¹⁷ Ya mnuih jing tơl ih ngă lu klei kơ ñu,
leh anăn tơl ih hdơr mĭn kơ ñu,
¹⁸tơl ih ksiêm dlăng ñu grăp aguah,
leh anăn lông dlăng ñu nanao?
¹⁹Hbĭl ih amâo lŏ dlăng kơ kâo ôh,
amâodah lui kâo, tơl kâo dưi lun êa bah kâo?
²⁰Tơdah kâo ngă soh, ya klei kâo ngă kơ ih,
Ơ pô kăp ksiêm kơ mnuih?
Si ngă ih mjing hĕ kâo knhăm ih mnah?
Si ngă ih bi dleh ih pô čiăng ngă kơ kâo?
²¹Si ngă ih amâo pap brei kơ klei soh kâo
leh anăn mă hĕ klei wê kâo?
Kyuadah ară anei arăng srăng dơr hĕ kâo hlăm ƀruih lăn;
ih srăng duah kâo, ƀiădah amâo srăng lŏ ƀuh kâo ôh.”

7

¹「人在世上豈無勞役呢？
他的日子不像雇工的日子嗎？
²像奴僕切慕陰涼，
像雇工等待工錢，
³我也照樣度過虛空的歲月，
愁煩的夜晚指定給我。
⁴我躺臥的時候就說：
『我何時可以起來呢？』漫漫長夜，
我總是翻來覆去，直到天亮。
⁵我的肉體以蟲子和塵土為衣，
我的皮膚才收了口又流膿。
⁶我的日子比織布的梭更快，
都消耗在沒有指望之中。

⁷「你要記得，我的生命不過是一口氣，
我的眼睛必不再看見福樂。
⁸觀看我的人，他的眼必不看見我；
你的眼目投向我，我卻不在了。
⁹雲彩消散而去；
照樣，人下陰間也不再上來。
¹⁰他不再回自己的家，
他自己的地方也不再認得他。

¹¹「我甚至不封我的口；
我靈愁苦，要發出言語；
我心苦惱，要吐露哀情。
¹²我豈是海洋，豈是大魚，
你竟防守着我呢？
¹³我若說：『我的床必安慰我，
我的榻必分擔我的苦情』，
¹⁴你就用夢驚擾我，
用異象恐嚇我。
¹⁵甚至我寧可窒息死亡，
勝似留我這副骨頭。
¹⁶我厭棄生命，不願永遠活着。
你任憑我吧，因我的日子都是虛空。
¹⁷人算甚麼，你竟看他為大，
將他放在心上，
¹⁸每早晨鑒察他，
每時刻考驗他？
¹⁹你到何時才轉眼不看我，
任憑我咽下唾沫呢？
²⁰鑒察人的主啊，我若有罪，於你何妨？
為何以我當你的箭靶，
使我成為你的重擔呢？
²¹為何不赦免我的過犯，
除掉我的罪孽呢？
我現今要躺臥在塵土中；
你要切切尋找我，我卻不在了。」